سرودن شعر  حفاظت از طبیعت الهی 

به   نام آن كه هستي را بنا كرد                بشر را با طبيعت   آشنا   كرد

پديد آورد دشت و كوهساران                      فرو باريد بر آن برف و باران

زمين را داد پوشش از گياهان                    شود محفوظ از سيلاب وطوفان

ز خاك آورد بستان و چمن را                       ز دشتان گل، ز كوهستان گون را

نمايان  گشت جنگل هاي   زيبا                    به   انواع   درختان شد مهيا

به حول قوه مولاي  حكمت                           كه   مأوا گشت آهوي خطن را

ز كوهستان بخواند كبك خوشخوان              ز جنگل ها   بماند    شير غران

خورد رزق از طبيعت چارپايان                        كه روزي  آورد  از  بهر  انسان

تمام    اين       نظام    آفرينش                      ز  بهر آدمي  آمد  به    جوشش

چو هستي را صفا بخشيد خالق                    حفاظت  را  سپردش  بر خلايق

بيا اي هموطن با هم بجوشيم                        براي  حفظ  جنگل ها بكوشيم

مراتع را نگهداري است بر ما                            ز مأموران آن ياري است بر ما

گون آن بوته سر سخت و خارا                         حفاظت  مي نمايد  خاك  ما را

بپرهيزيم از قطع درختان                                   ز تخريب  گون ها  و گياهان

ز تخريب گون ها و مراتع                                  شود برخوردمان برخورد قاطع

هر آنكس كه مراتع را براند                                 نبايد خويش را   انسان   بداند

مراتع پوشش روي زمين است                 كه در سيلاب و طوفان آهنين است

به جنگل ها فرود آري،تبر را                         نخواهي شد ز كردارت   مبرا

حفاظت كن عزيزم تا تواني                         از اين سرمايه هاي جاوداني

كرمي با دل و اخلاص و ايمان                      حمايت مي كند از مرتعداران

امتیاز بدهید :