آيا كسي تنها نيست

 
 

(نگاه جامعه شناختی به روابط اجتماعی در عصر ارتباطات)

( با تحلیل پیام تبلیغاتی هیچ کس تنها نیست ... )

در يکي از روزها با شنيدن اين پيام تبليغاتي و ايجاد سوال هاي زياد در ذهنم، به فكر عميقي فرو رفتم كه اين تنهايي چيست و آيا مگر انسان ها در اين دنياي پر ازدحام هنوز تنها هستند.

با مقداري تامل دريافت كه گويي اين پيام تلويزيوني راست گفته و برخي از انسان ها واقعا در تنهايي دروني عميقي به سر مي بردند و به دنبال همراهي همپا مي گردند.

 از اين رو اين پيام مي تواند در افکار عمومي جامعه جاي خوش کند تا با اقناع و تهيج افکار عمومي بتواند در کنار هر انساني قرار بگيرد و آنها را از تنهايي برهاند.

هر چه بيشتر دقت مي كنيم، احساس نياز انسان ها از در اختيار داشتن يك اپراتور تلفن همراه گذشته و الان يك گوشي تلفن همراه با يك سيم كارت و داشتن بسته هاي اينترنتي بيشتر شهروندان شده است.

امروزه فضاي مجازي با كنار زدن همه اطرافيان انسان ها، اولويت اول آن ها شده است. فضاي مجازي توانسته به تنهايي احساس نياز زيادي در دل و افكار مردم فراهم كند تا سرماي خودش را جايگزين گرماي كانون خانواده ها كند.

لالايي مادرانه و داستان هاي قديم پدرانه كه امروز جاي خود را به بازي هاي اندرويدي در تبلت ها داده اند، شايد هرگز نمي دانستند با كنار رفتنشان چگونه افسردگي و تنهايي دروني را مهمان دلهاي بزرگسالان آينده مي كنند.

اگر در فلسفه وجودي فضاي مجازي دقت كنيم، دنيا را به يك دهكده جهاني تبديل كرده و محدوديت مكاني را تا حدود زيادي از بين برده است، اما فضاي مجازي همانقدر كه افراد دور را نزديك كرده، اطرافيان نزديك را نيز از هم دور كرده است.

اگر در كانون گرم خانواده و دور كرسي هاي خانه پدربزرگ درس كار ، معرفت و زندگي مي آموختيم، امروز در زير سايه سنگين فضاي مجازي درس ورود به حريم خصوصي و تعرض به شخصيت ديگران و بي عفتي در كلام و رفتار را آموخته ايم.

فرزندان كه تا چند سال پيش بي واسطه مهمان آغوش پدر و مادران بودند، امروز با واسطه اي به نام فضاي مجازي مواجه شدند كه مادر و پدر و فرزند را مخاطب خودش كرده است.

تا وقتي كه لايك جاي مادر و كامنت جاي پدر، فوروارد پست جاي سفرهاي خانوادگي و استاتوس جاي جمع هاي خانوادگي را بگيرد، يقينا انسان ها روز به روز تنها تر خواهند شد.

افزايش هزينه ها و توجه بيش از حد به مسايل مادي كه موجب اشتغال سخت پدر و مادران شده است، كودكان نو پا را در قفس تخت خواب ها و مرد عنكبوتي و بت من حبس كرده تا شايد با سخت كار كردن خانواده و تنهايي فرزند، اين كودك عضو موثري براي جامعه آينده باشد.

امروز كه حقوق و عرق هاي جبين پدر صرف خريد شارژ بسته هاي اينترنتي مي شود،بايد بدانيم كه توجه بيش از حد به فضاي مجازي و خصوصا به مطالب فاقد فوايد آن ضرر هاي روحي و اجتماعي سنگيني را به افراد كوچك و بزرگ جامعه وارد مي كند.

 پدر كه پس از يك روز سخت كاري، براي جلب آرامش و آسايش، خانه را به عنوان ماواي خود برمي گزيند، گويي ديگر جايي در اين خانه نداشته با صرف هزينه براي بسته هاي اينترنتي با رقيب سر سختي مواجه شده و براي دوري از تنهايي راهي جز پيوستن به شبكه هاي اجتماعي ندارد.

وقتي كه پدر و مادران گذشته ده فرزند را نگه داري مي كردند، بسيار تاسف برانگيز است كه امروز ده فرزند نمي توانند يك پدر و مادر پير را نگه دارند و بجاي نگه داري از آن ها، مشغول نگه داري از قاب و صفحه گوشي هستند و اين مولود تكنولوژي را با گارد هاي رنگارنگ و روكش هاي گلس و شيشه اي در پرقو محافظت مي كنند.

جالب است بدانيم كه اين فضاي مجازي مختص به نسل امروز نبوده و همين پدر و مادر هاي پير نيز براي عقب نماندن از كلاس كار و فرزندان امروزي در تخت هاي آسايشگاه سالمندان مشغول به چت و گفتگو در اين فضا هستند و موبايل ها را به گردن آويخته و آن را از رگ گردن به خود نزديك تر كرده اند كه با پيوستن نسل قديم به اين دهكده جهاني، چرخه تنهايي اجتماع در حال تكامل يافتن است.

يكي از ميهماني هاي مجازي كه امروزه مرسوم شده، ارسال پيامك هاي انبوهي است كه هر موقع بخواهد بدون هيچ اذني وارد فضاي خصوصي اشخاص شده و حتي هزينه ورود خود را نيز بدون اختيار صاحب سيم كارت دريافت مي كند تا يكي ديگر از نمونه ها ي ارزش گريزي را در فضاي مجازي شاهد باشيم.

شهروند ايراني كه شب ها را در شب نشيني هاي دوستانه و آخر هفته ها را در منزل اقوام خوش ميگذراند، امروز در چاه افسردگي و تنهايي خود در فضاي مجازي فرو رفته و حتي برادر زاده و  خواهر زاده و ديگر اقوام جديد اش را به چهره نمي شناسد و شايد فقط تولد آن را با گوش شنيده باشد.

در روزگار ما انگار زيبا ترين چهره براي انسان ها بك گراند گوشي ها شده است و بايد با خود بگوييم راستي عجب دنياي بي کسي است كه ما مي گوييم هيچ کس تنها نيست ولي بايد بدانيم كه هيچ كس هم با هيچ كس نيست.

با اين وجود همه چيز دست به دست هم داده است تا ما بعنوان يك شهروند ايراني پر از تاريخ و فرهنگ با لهجه انگليسي و آمريكايي سخن گفته، با دلقك بازي اروپايي ها بخنديم، با اختراع شرق آسيايي ها به هيجان بياييم و با مدل هاي غربي انس گرفته و كريسمس آن ها جشن بگيريم، تا اين زندگي به قيمت با همه بودن و با هيچ كس نبودن ادامه پيدا كند.

هرگز قصد ديدن نيمه خالي ليوان را نداريم ولي وقتي که تشخيص آب از الکل سفيد برايمان بسيار سخت است نيمه پر ليوان هم فايده اي براي تشنگي ندارد بلکه آلام و درد را بيشتر مي کند.

با درک تاثير رسانه ها بر افکار و زندگي و رفتار مردم مي توان دريافت كه در اختيار گرفتن رسانه ها کار بسيار سخت و ناممکن است ، اما مديريت استفاده از آن مي تواند در کاهش اثرات منفي و چالش ها و آسيب هاي فراروي آن موثر باشد.

شايد تنها دوا و دارو و كمپي كه بتواند تنهايي وجودي معتادان فضاي را از آن ها سلب نمايد، القا فرهنگ استفاده صحيح و به اندازه و با بكارگري حدود قانوني از اين فضاي بي حد و حدود به جامعه است.

 فضاي مجازي مي تواند به عنواني يك سرباز مطيع در خدمت جامعه باشد تا با استفاده از آن بسياري از مشكلات روز مره و كاري را بر طرف كند، اما اگر نحوه برخورد و استفاده از آن را نياموزيم اين فضا به بزرگترين دشمن ما در كره خاكي مبدل شده و ما را از زندگي آرام و راحت دور خواهد كرد.

پژوهشگران عرصه اجتماعي بايد رفع اين معضل اجتماعي را براي خود تكليف دانسته و به بررسي آسيب ها و چالش هاي فضاي مجازي بر روابط اجتماعي بپردازند زيرا امروزه چالش هاي فضاي مجازي به عنوان يک مسئله اجتماعي با ابعاد وسيع مي باشد که برررسي و شناخت و ارائه راهکارهاي کاربردي براي آن مي تواند از پيامدهاي منفي آن در جامعه بکاهد.

تهيه و تنظيم : باقر رجبي ويسرودي :کارشناسي ارشد  رشته پژوهش علوم اجتماعي

 منبع: پایگاه خبری پلیس ایران  News.police.ir 



امتیاز بدهید :

| امتیاز : 0
موضوع : | بازدید : 713
برچسب ها : آيا كسي تنها نيست, باقر رجبی ویسرودی , کارشناسي ارشد,رشته پژوهش علوم اجتماعي,(نگاه جامعه شناختی به روابط اجتماعی در عصر ارتباطات), فضاي مجازي,لالايي مادرانه و داستان هاي قديم پدرانه,شب نشيني هاي دوستانه و آخر هفته ها,چند روز بود كه هر وقت تلويزيون را روشن مي كردم با عبارت تکراري اي با مضمون ,

تاريخ : جمعه 15 بهمن 1395 | 11 بعد از ظهر | نویسنده : معین فرد |